29 oktober! De kick off van een nieuw traineetraject. De start van veel. Wij kwamen razend enthousiast weer thuis. Zoals bij elk begin van veelbelovend leren….
"Wat zou jij doen als je de loterij wint?", vroeg mijn zoon die avond. Ik dacht er even over na. "Ik denk dat ik dan gewoon blijf werken". Wel met meer vrije tijd, zeg ik…. Oh antwoord hij: dan zou werken dus echt je hobby zijn?
En zo is het! Werken met jonge mensen, met senioren, met pubers, met professionals! Het maakt niet uit. Daar waar mensen de kans grijpen om te leren, een kado krijgen van hun organisatie, intrinsiek gemotiveerd zijn om in hun eigen spiegels te gaan kijken. Wat een plezier kan je dan hebben! Vandaag deden we, tijdens de kick-off een kennismakingsspel met trainees, directie en mentoren bij UNICA. We vertelden elkaar over onze eerste ambities, dromen. Onder andere: wat wilde je vroeger worden?
Ik wilde verpleegkundige worden. Na een stagedag in het ziekenhuis op mijn 15e waar ik oog in oog met een aantal gruwelijkheden kwam te staan...ben ik afgehaakt. En toch, nu nog, 48 jaar jong….. zijn er momenten geweest dat ik nog steeds een verlangen voel om "verpleegkundige" te worden.
En dan weer dagen zoals vandaag: dan besef je: jij mag gewoon doen wat je leuk vindt! Waarom wilde ik verpleegkundige worden? Om bij te dragen en om te mogen zorgen. Waarom doe ik nu wat ik doe? Ook om bij te dragen en te helpen inzien, leren en voelen! Natuurlijk op een heel andere manier. Dat weet ik ook. Maar toch, we zijn vaak meer tijd kwijt met bedenken wat we meer of anders willen. Of we doen teveel/intensief wat we leuk vinden waardoor de druk toeneemt (mijn valkuil tenminste:-)). Mooi besef om het weekend mee in te gaan. Ik wil er meer van: in het hier en nu leven! #werkgeluk#unica#coachen#trainen
Samen met www.actcommunicactie.nl en Jennifer Zoet