1 van mijn absolute hoogtepunten: De interacties tussen mensen in Expeditie Robinson.
Boomer?
Kijk nou naar Frits Wester! Een van de weinige “ouderen” in de groep. Keihard eruit geknikkerd vanwege onder andere deze uitspraak. Een dame van zijn “generatie” werd weggestemd. Hij wilde toch nog wat zeggen. Lief! Het kwam er alleen wat rot uit. Wat hij zei is: “Jammer dat Irene weggaat, want met haar kon ik nog eens over andere zaken praten dan Tiktok en Instagram.”
Tja, dat pikken die twintigers natuurlijk niet. Maar dat hij een boomer is, geeft op zich niks. Alleen, zoals millenial Roos stelde: “Het gaat erom dat ik jou ook in je waarde laat.” Daar zit wat in.
Intrigerend onderwerp in mijn vakgebied: communicatie tussen generaties.
Op de een of andere manier kwam het onderwerp generaties veel aan bod tijdens een aantal klussen afgelopen weken. Misschien omdat ik werk (of leef) met alle 4 de generaties die momenteel actief zijn op de werkvloer. De (voor)oordelen over hoe “ze” zijn kennen we inmiddels wel, toch?
In het kort (door de bocht) komt het hierop neer:
Boomers zijn harde werkers, echte aanpakkers, doorzetters. Anders gebeurt er niks!! Werken, werken en werken. Dan komt de generatie X (patatgeneratie). Dat zijn de managers van nu, nuchter en praktisch, ook van het aanpakken maar vooral ook succesvol worden. Geld verdienen. Verbinders en bruggenbouwers. Dan komt de generatie Millenials. Zij zijn digitaal opgevoed, willen zelf bepalen, zijn creatief, wars van hiërarchie en best wel heel eigenwijs (aldus de Boomers en X-ers). En dan de generatie in opkomst natuurkijk: de Gen Z. De zogenoemde digital natives, geboren met de telefoon vastgelijmd aan hun hand. Maken zich zorgen over de toekomst, maar zijn ook idealistisch. Willen gelijkheid, inclusie en bijdragen aan een betere wereld. En nee: deze generatie wil niet allemaal 3 dagen werken en 5 betaald krijgen hahaha. Dat is meer iets dat voortkomt uit de arbeidskrapte en #durf te vragenJ. Stiekem zijn de andere 3 generaties hier maar wat jaloers op…
Anyway, we vinden natuurlijk allemaal wat van andere generaties. Ook ik heb me best wel schuldig gemaakt aan een flinke generalisatie over pubers/ jongeren. Dat ze verwend zijn en niet weten wat werken is … .En ik word gewoon licht agressief als ik weer een gezellige film met de familie wil kijken terwijl mijn pubers tussendoor ook nog even wat reels op hun telefoon bekijken. Of nog erger: de film stoppen en uit hun dak gaan omdat iemand die ze volgen op insta (en dus niet persoonlijk NIET kennen) bekend maakt dat ze zwanger is…
Mijn brein zegt me dan dat dat niet goed is. Dat mijn manier goed is. En OMG: ik zeg dat dan ook.
Jouw generatie is niet de waarheid
Hele workshops worden er opgetuigd over hoe men moet “omgaan” met de verschillende generaties. Goed initiatief denk ik. En lollig ook nog. Ik moest afgelopen week bij zo’n miniworkshop een voorwerp meenemen van mijn eigen generatie en kwam met een (handgeschreven) brief en een floppy. Hilarische objecten kwamen langs. En meteen ook een wij/jullie gevoel als er 1 generatie in de meerderheid is: Hahaha, snappen jullie vast niks van maar wij BELDEN vroeger met een telefoon.
En daarmee ontaardt bijna elke discussie toch gewild of ongewild in “goed” of “slecht”. Je gelooft natuurlijk heilig in de waarden en normen van je eigen generatie. En dat is precies wat niet helpt. Want de nieuwe generaties gaan niet weg. En dat gedrag ook niet. En telefoons en tiktok ook niet. Die evolueren misschien in weer andere snellere middelen maar terug gaan we nooit. Vergeet dat gewoon! En stop met er wat van vinden. Acceptatie is de sleutel. Begrip is stap 2.
Daarom een oefeningetje zo voor thuis
Ik zou graag een laagje dieper gaan. Laten we eerst weer even goed herkennen wat onze overtuigingen zijn. Wat vinden we van die “andere” generatie. Schrijf gewoon op voor jezelf welke positieve en negatieve (voor)oordelen je in je hoofd hebt. En wat voor gevoel jou dat oplevert. En als het je lukt: waar komt het vandaan? Echt even goed en concreet opschrijven.
En misschien ook grappig om daarna je empathisch vermogen te trainen en bruut eerlijk op te lepelen wat die ander dan over jou denkt. Welke positieve en negatieve oordelen zou hij/zij hebben over jou? Hoe concreter hoe beter.
En nu komt het: waar vind je elkaar? Waar vinden mensen elkaar al eeuwenlang? Blijft dat niet in “gehoord willen worden”, een beetje erkenning/ begrip krijgen voor jouw standpunten. En wanneer je dat krijgt, kan je dan niet automatisch al een beetje meebewegen? Gaan de generaties dan niet automatisch integreren?
Die oefening kan je verwerken in een training. Namelijk echt in gesprek gaan over waarden, normen, drijfveren, wat je nodig hebt en samen zoeken waar en hoe je elkaar vindt. Je zal zien: er zijn zo onwijs veel meer overeenkomsten tussen X, Y, Z et cetera dan je zelf denkt.
Een training die essentieel is, in mijn optiek, na elke generatie workshop. Op naar een generatie overschrijdende wereld.
Werkse komende week en probeer een beetje begrip te hebben voor elkaar.
Ps. Nog een tippie voor Frits. Gewoon even anders formuleren. Bijv: “Tjonge, ik zal Irene missen. Ik vond het een fijne dame en ervaarde connectie. En kon zo heerlijk kletsen met haar over allerlei onderwerpen die mij interesseren.”
En, als je echt durft Frits, dan ook toevoegen: “en ik zou dat ook graag met jullie willen voortzetten.”