“Je werk wordt afgezeken”, hoorde ik vanmorgen aan de keukentafel. Ik wierp een blik op het artikel, rol met mijn ogen en dacht: daar gaan we weer.‘Persoonlijkheidstesten moet je niet serieus nemen’ luidt de kop van een kort artikel! En ik geef je in een notendop de strekking van dit artikel: deze testen zijn niet wetenschappelijk (genoeg).
Zo eens in de zoveel tijd voelt iemand zich geroepen om een dergelijk stuk te schrijven. Allereerst: ik ben het er 100% mee eens. Een persoonlijkheidsanalyse hoef je nooit en te nimmer voor de exacte waarheid aan te nemen. En gebruik het zeker niet om mensen te labelen of nog erger: excuses te vinden voor je eigen gedrag of allergieën. Bijvoorbeeld: “Ja, sorry hoor, ik ben nu eenmaal rood, dus ik kan niet tegen dat onzekere gedoe van jou.” En ook boekjes die hardnekkig spreken van slechts 4 kleuren dekken lang niet de uniciteit van de mens. Mensen zijn zo onwijs veel interessanter dan 1, 2 of 3 kleuren!
En tot slot: het artikel verwijst herhaaldelijk naar persoonlijkheidsanalyses die gebruikt worden om te kijken of iemand binnen het team past. Ik ben het er volkomen mee eens dat het erg kortzichtig zou zijn om (alleen) op basis van zo’n analyse een keuze te maken. Erger nog: soms hanteren bedrijven een analyse of zelfs een compleet assessment om een keuze te maken of een interne kandidaat wel past in een nieuw team of functie. Maar die persoon ken je dan toch? Of moeten we onszelf dan indekken en de computer laten bepalen welke groei waarneembaar is? Of welke competenties iemand heeft (die al jaren voor je werkt)?
Toch voel ik me geroepen om vandaag mijn “gele” kant te etaleren. Dus om vanuit een positieve kijk en zeker ook met enthousiasme dit onderwerp te benaderen. Want ja, ik gebruik met regelmaat persoonlijkheidsanalyses in training, coachsessies én teamcoaching. Wel altijd met een korrel zout. Waarom?
Gewoon, omdat ik het als mooie kapstok ervaar voor mensen die de tijd willen en kunnen nemen om systemen en patronen bij zichzelf te onderzoeken. En vanuit daar ook de “onderwaterwereld” in te duiken die soms optreedt in contact met anderen. Want vandaar uit ontstaan - serieus- heel vaak fantastische interacties, inzicht, begrip, ruimte en lucht om iets bespreekbaar te maken. En dat maakt de hele wereld een beetje mooier. Om te beginnen bij je eigen wereld.
Taal en tempo
Wat interessant is, is dat in communicatie een bepaalde energie ontstaat tussen mensen. En dat kun je zweefteeferij vinden of wetenschappelijk onvoldoende onderzocht. Mijn ervaring is dat je die energie kunt beïnvloeden door regie te hebben op tempo en taal binnen je eigen communicatie én die van anderen. En daarmee creëer je rust en ruimte om ook naar een ander te (leren) luisteren. Te onderzoeken wat een ander nodig heeft van jou om überhaupt met je in gesprek te gaan. Wanneer je dat inzicht hebt, en er vervolgens mee aan de slag gaat, dan heb je een mooi instrument in handen om makkelijker connectie te maken met een ander.
Er is wel meer tussen hemel en aarde wat we niet weten
Natuurlijk weet en ervaar ik ook dat mensen in verschillende omstandigheden en situaties verschillend reageren. En dan een palet aan kleuren laten zien die niet per se altijd uit de DISC of andere DRIVES komen. Ik weet ook dat de meeste mensen gemiddeld zijn en dus niet altijd op uiterste kenmerken scoren. Is dat dan een reden om kritisch te zijn? Want als zo’n analyse je inzicht geeft en het brengt je wat: wat is daar erg aan?
Tegelijkertijd is mijn advies wel om zorgvuldig te zijn met dit soort analyses. En ze zeker niet niet als de enige waarheid te hanteren. Gebruik het voor een stukje introspectie. Een tool om eens stil te staan bij jezelf en je connectie met een ander.
Ik denk sowieso dat de wetenschap gebaat is bij een bredere blik. Kijk maar eens naar de gezondheidszorg. Ik las van de week nog een artikel op dit platform van een psycholoog die opgelucht is dat ook in haar wereld steeds meer aandacht komt voor de werking van het ademhalingstechnieken en een meer holistische lichaamsgerichte benadering bij tal van psychologische aandoeningen. En is dat altijd wetenschappelijk bewezen? Nee. Geldt ook voor voeding en gezondheid. Beweging en dementie. We weten nog lang niet alles. Moeten we dan stoppen met goede initiatieven? Als het iemand helpt of een inzicht geeft?
Ik ga dat in elk geval niet doen, maar sta structureel open om informatie op te doen voor nieuwe benaderingen of initiatieven. Zoals “The big 5” want die bleek alweer een stuk wetenschappelijker las ik!
Oh ja en om op de titel van mijn stuk terug te komen: de lekkerste zuurtjes zijn in mijn beleving geel. Ik denk dan aan van die zure Napoleons. Maar de schrijver van dit artikel gebruikt in dit stuk zeker geen gele communicatie. Google maar even naar de kenmerken van “gele communicatie”. Want personen zijn namelijk niet geel. Ze kunnen af en toe wel wél geel communiceren.Da’s alweer een hele andere benadering:-).
Een fijne werkweek.
Bình luận