Wat een topclub die GGD!
Ik heb mijn inenting binnen! Pats, boem, BAM geregeld was het! Van het aanmelden voor een afspraak met je DigiD tot aan de naald in mijn arm en een kwartiertje “mindfullness” op het plastic stoeltje onder toeziend oog van een lieve mevrouw. Ze bestudeerde heel serieus of je geen wegtrekkers ging krijgen.
Wat een organisatie van de GGD! Echt goed geregeld. Mag ook wel eens gezegd worden. Ga er maar aanstaan met zo’n 12 miljoen (vaak erg kritische, zo niet zeikende) mensen.
Dus ik kon me niet inhouden en heb dit ook verteld aan de mensen van de GGD. Ze reageerden enorm blij verrast. Wat leuk dat u dat zegt! Zou best vaker gezegd mogen worden, denk ik. Wat een vriendelijke mensen, wat een inzet, wat een organisatie.
Maar wat schetste mijn verbazing. Bij het loket naast mij vond een mevrouw het nodig om (op zeer verontwaardigde toon) te melden dat ze 3 x een brief had gehad. Vervelend natuurlijk. Alleen deze mevrouw ging daar graag een enorme discussie over aan. De dame van de GGD keek haar aan en zei oprecht “oei, dat is vervelend mevrouw. Ik kan me voorstellen dat u dat vreemd vindt. De dame hield echter niet op: jazeker! Vreemd is zacht uitgedrukt! 3 keer hè? Dat is toch niet normaal???? Hoe kan dat nou?????
Ik heb het gesprek verder niet kunnen volgen, maar voelde een diepe zucht in mij opkomen.
De reflex van deze tijd is dat we altijd een schuldige aanwijzen
Die mevrouw bracht mijn gedachten terug naar deze wijze woorden. De wijze woorden van niemand minder dan Tjeenk Willink die mij raakten ergens afgelopen weken terwijl ik naar BNR luisterde.
Hij heeft gelijk, denk ik. We zijn continue op zoek naar de schuldige. Want de wonden moeten nu gelikt worden. De rekeningen betaald. De schuldige moet worden aangewezen. De crisis is (bijna) voorbij. Het grote vingerwijzen kan beginnen. Hoor ik daar iemand “parlementaire enquête” zeggen?
Net als die mevrouw bij de GGD, is ondertussen de wereld op zoek naar schuldigen. Wie heeft het allemaal verkeerd gedaan? Het kabinet? Hugo? De GGD? Europa? Je buurman?
En het gevaar in iemand “schuldig” bevinden zit hem erin dat je dan zegt dat diegene niet deugt, aldus Tjeenk. En daar zit de crux! Niet deugen is een zware veroordeling die bijna alleen maar tot grote weerstand kan leiden. Daarmee kan en wil iemand niet meer toegeven dat er er iets fout is gegaan. Of dat de druk (te) hoog was: een woedend volk over gebrek aan beschermingsmateriaal in de zorg bijvoorbeeld. Herrinner je je die nog? Tja, en onder die druk is er dus gekozen voor wel een beetje erg veel zekerheid. Nu blijken er grote overschotten te bestaan. Als jij daar persoonlijk voor verantwoordelijk wordt gehouden, schuldig wordt bevonden: hoe zou jij dan reageren? Guilty of not guilty? En stap 2 is natuurlijk: kunnen we dan ook compassie tonen? Begrip hebben? Of kan er alleen maar afgerekend worden?
We maken met regelmaat 1 individueel persoon verantwoordelijk voor wat ons als maatschappij overkomt. Maar er is niet 1 schuldige of 1 slechterik. De wereld is van ons samen. We hebben samen al die jaren geprofiteerd en geconsumeerd van een groeieconomie. Het kon gewoon niet op! We kochten steeds grotere huizen met lage rentes, dikke auto's, verre vakanties en noem maar op. We geven onwijs veel om het milieu, natuurlijk!! Maar kom niet aan mijn biefstuk als ik uit eten ga!
Beslissingen die genomen worden zijn vaak gebaseerd op een basis gezondheidszorg en vooral een bloeiende economie. Natuurlijk moeten ze ook genomen worden met veel meer oog voor de toekomst, onze dierbare planeet. Maar dat dat te weinig is gebeurd? Daar zijn we met z’n allen bij geweest. Misschien als we dat als uitgangspunt nemen en stoppen met vingers wijzen. Misschien dat er dan draagvlak komt voor een nieuwe wereld met een nieuwe mindset voor onze maatschappij zoals deze nu is.
Als we dan toch met onze vinger willen wijzen…
Laten we het dan vooral hebben over bedrijven zoals booking.com. Hebben we het in elk geval niet over 1 persoon:-). Elk jaar miljarden winst schrijven terwijl kleine ondernemers steeds verder worden uitgeknepen. En dan als eerste je hand ophouden voor steun. Om vervolgens alsnog duizenden medewerkers te ontslaan. Ik heb de app van mijn telefoon verwijderd en mijn eerstvolgende overnachtingshotel via hen geannuleerd. Om het vervolgens netjes rechtstreeks te boeken. Ik kan er echt niet bij dat bedrijven dit doen en dat bestuurders zichzelf elke ochtend in de spiegel kunnen aankijken. Dat is toch geen ondernemen!? Ik heb mijn verlies gewoon op eigen kracht gedragen. Mijn vet is behoorlijk aangesproken…..in de overtuiging dat de steun vanuit de overheid naar diegenen ging die het echt heel, maar dan ook heel erg nodig hadden.…..
En dan die deal met mondkapjes. Ik zal er verder niets over schrijven. Alleen, ook daar is niet 1 schuldige aan te wijzen.....
Na het vingerwijzen: Gaat de wereld er nu anders uit zien?
Ik ben zo bang van niet. We gaan gewoon weer door met polariseren. Zo mogelijk nog bozer dan ooit tevoren. Ik had zo intens gehoopt dat we iets goeds gingen overhouden aan deze rare tijd.
Natuurlijk zijn er een paar “lessons learned”. Volgens onderzoek zal dat platgeslagen worden tot wat meer thuiswerken, een tikkie minder vliegen en hier en daar nog een online meeting i.p.v. 1,5 uur reizen voor een afspraak.
Mijn eigen voornemen en die van jou?
Ik heb zelf me voorgenomen om die balans erin te houden tussen werk en privé! En die tijd voor ontspanning. Denk echt dat het me dit keer gaat lukken. Alhoewel ik soms de druk alweer voel toenemen.....En een beetje minder vliegen en consumeren kan ook best. Zelfs mijn a-sociale schoenencollectie dateert nu van maximaal februari 2020 op een stel sneakers na. Er komen deze week voor het eerst weer eens “nieuwe” kekke laarzen bij.
En jij? Ga jij iets anders doen?
Fijn weekend!