Blue Monday
Depressief? Nee, een echte depressie heb ik volgens mij nooit ervaren. In elk geval niet in die zin dat ik geen licht meer zag. Alleen maar donker. Dat je denkt dat het misschien beter is wanneer jij er niet meer bent. Ik heb het wel van dichtbij gezien. De worsteling door dat donker. En ik heb er inmiddels veel over gelezen. Ik kan me inleven. Echter nooit tot die 100%. Omdat ik daar nooit geweest ben. In die immense koude donkere tunnel. Als ik iets geleerd heb, dan is het om over dat onderwerp geen enkel oordeel te hebben. Niets anders dan mededogen is daar, volgens mij, op zijn plaats.
Ik dank God (of wie het dan ook mag zijn die ons op deze aarde heeft gezet) op mijn blote knieën dat ik dat nooit gehad heb.
Hoogte- en dieptepunten
Wel ken ik hoogtepunten. Hoogtepunten waarbij mijn hart bijna uit elkaar spat van geluk. Van blijdschap. Ik denk aan grote dingen zoals de liefde, een kind krijgen, afstuderen, mijn eigen bedrijf, een mooie order scoren, een coachee die jou na jaren nog eens mailt hoe zijn leven ten positieve veranderd is. Ik denk aan warme chocomelk na een lange coronawandeling. Met een stiekem scheutje 43 (dat was vóór DRY January natuurlijk). Aan gewoon de zon die schijnt, een goed gesprek, de sneeuw afgelopen weekend of een stukje boerenkaas. Voor mij zijn dat allemaal geluksmomentjes.
Ook ken ik dieptepunten. Die periode dat je elk morgen wakker wordt en een naar gevoel valt meteen over je heen. Je denkt heel even…de zon schijnt lekker….en dan komt die ellendige gebeurtenis weer op je netvlies. Die relatie waar je zo vol voor ging. Waar je je hart hebt weggeven. En wat nu stuk is…..
Of het verliezen van iemand. Het grootste en meest ingrijpende verdriet ooit. Want er is geen weg meer terug. Je kunt nu echt niet meer bespreken wat je misschien nog had gewild. Je kunt het nooit meer zeggen. Alleen nog in je hoofd. Of voor zijn foto waar hij je altijd geruststellend en glimlachend aankijkt. Terwijl jouw tranen de vrije loop gaan. Jouw onmacht je soms nog steeds boos maakt. Je vuisten bal je. En ook, het geeft weer even rust. Want je verdriet gaat nooit weg. En dat is ook fijn. Want in je verdriet zit ook weer die herinnering. En dat is mooi.
4 open deuren die wel helpen….
Heb jij last van Blue Monday? Voel je je sip? Of echt verdrietig? Wil het vandaag of ergens in deze weken even niet? Ik geef je 4 gouden tips om deze dag of week of weken door te komen. Natuurlijk, het zit hem in het DOEN. Want je kent ze wel. Alleen, ik kan je beloven: het werkt!
1. Lach. Als er niets te lachen valt? Maak een achterlijke selfie van jezelf en stuur die aan minimaal 10 personen!
2. Endorfine-momentjes: maak een lijstje met 5 dingen waar je blij van wordt. Van een slagroomtruffel eten tot een wandeling en glühwein mee in de thermoskan. Of iets kopen, ook heel heilzaam. En: plan ze in binnen nu en 5 dagen.
3. Vakantie: Gewoon iets boeken! Desnoods een weekendje weg. Kom op. Er kan heel veel wel en na de zomer zal de boel heus wel meer op orde zijn. En anders ga je lekker uitwaaien op Texel (Sorry Mark, over jouw advies van "niet boeken" ben ik het niet eens)
4. Sporten. Echt, dat ík dat ooit zou zeggen. Ik heb heel lang sporten gehaat. Maar het is waar! Je maakt endorfine aan en voelt je beter. Desnoods gewoon wandelen. Maar een fikse bootcamp doet je brein ook goed. Of een work-out via YouTube….
Succes en een digitale hug voor alle dippers!
Heb een fijne week met tussen de ellende door wat geluksmomentjes